"Oculta no corazón dunha pequena semente
unha pranta en profunda paz durmía.
-Esperta!- dixolle o sol
-Esperta! díxolle a choiva fría.
A pranta que escoitou, quixo ver que ocurría,
Puxo un traxe verde,
estirou os seus brazos cara arriba.
De toda planta que nace,
esta é a súa historia bonita"
Cando comezou a primavera, na aula de 4 anos representamos esta sinxela poesía, poñéndonos na pel dunha pequena semente. Tanto nos gustou que decidimos "deitar" a nosa pipa de xirasol nunha camiña de terra e agardar a que suceda a maxia da vida!
Agardaremos con emoción a que a nosa planta se vista de verde e estire os seus brazos cara arriba!
No hay comentarios:
Publicar un comentario